Dromertje

Op vrijdagavond mag Owen meestal opblijven. Vind ie zo gezellig, samen met papa een toastje filet americain eten (is ie dol op!)
Tegen half 10 was zijn batterijtje op. Normaal gaat ie dan door naar bed, maar nu lag hij zo lekker tegen papa aan met en dekentje over hem heen dat we hem hebben laten liggen. Toen we naar bed gingen heb ik hem naar bed gebracht. Boven deed hij zijn ogen open en vroeg ik hem of hij nog moest plassen. Nee mompelde hij en sliep verder. Toe ik hem in bed wilde leggen begon hij te huilen en te roepen om mama.
Hij was aan het dromen en ik kon hem met geen mogelijkheid wakker krijgen. Hij was wild in het rond aan het slaan en aan het roepen om mama.
Ik heb hem op schoot genomen om hem te kalmeren, wat niet echt lukte.
Opeens werd het warm op mijn schoot. Ik zeg tegen hem, wat doe je nou..zit je over mama heen te plassen. Ineens schrikt hij wakker.....
Terwijl ik zijn natte broek uitrek en schoon spul pak en een washand staat hij rechtop tegen zijn bed aan te slapen. Schone billen, in bed en slapen.
De volgende dag vroeg Ed aan hem of hij over mama heen had geplast. Neeeeee zegt ie.....hij wist het echt niet meer.
Grappig hoor, dat ze zo vast slapen dat ze zich dat niet eens meer herinneren.

Over schoolreisjes en daarna

Gisteren is Owen op schoolreisje geweest. Ze gingen naar de speelboerderij 't Hofke. Erg leuk, we zijn er zelf weleens geweest.
's Morgens werden de kids door papa's & mama's  en een aantal hogere klassen uitgezwaaid. Niet iedereen was even blij om een dagje weg te gaan, er werden hier en daar wat traantjes weggepinkt. Maar het was een waar spektakel, alsof ze een week op kamp gingen ofzo.( de speeltuin ligt hier een kwartiertje rijden vandaan)
Het zou niet zo'n heel geweldige dag worden qua weer. Hier heeft het nog geregend 's middags.
Omstreeks 3 uur werden de bussen terug verwacht, dus ruim op tijd weer aanwezig om de kids weer te onthalen.
Daar kwamen de bussen aan.....leeg!!! (ja 35 jaar geleden deden wij dat ook al...pfoei ben ik alweer zo oud!?) Toen de juf uitstapte en vertelde dat ze de kinderen vergeten waren schoten al die glunderende koppies omhoog. Wat vonden ze het leuk dat ze al die ouders voor de gek hadden gehouden.
Ze hebben het zelfs de hele dag droog gehouden..wat een mazzel zeg.
Toen ik Owen vroeg hoe het geweest was en wat ie allemaal gedaan had zei hij...Leuk!!! En meer niet.
Nou lekker dan.

En dan is het de dag erna.

's Morgens vroeg weer op omdat ie weer naar school moet.

Komen we op school, is er niemand!?

Is ie vandaag vrij!

Thuis kijk ik op de kalender en ziet het er gewoon staan..... 24 juni Owen vrij. Ooooh domme doos die ik soms ben!
Nou ja gaan we zo even samen boodschappen doen. Moet ook gebeuren

School

Ik heb alweer een tijdje niets geschreven dus wordt het hoog tijd om de boel weer eens te updaten.
Owen gaat alweer een dikke maand naar school. Hij heeft het uitstekend naar de zin. Een lieve juf en leuke vriendjes in de klas.
Zo moeilijk als het afscheid nemen de eerste paar keer voor hem was, zo makkelijk gaat het nu.
Kusje en dag mama, nog even zwaaien en dan weer lekker met zijn vriendjes verder spelen.
Donderdag gaat hij voor het eerst op schoolreisje. Naar  speelboerderij ´t Hofke.
Met zijn allen in de bus, dat wordt vast een groot feest!!!

4 jaar

4 jaar geleden. Lag ik daar op dat ziekenhuisbed...de hele dag worstelen zonder resultaat. 
Tot de dokter na alles te hebben geprobeerd besloot tot een keizersnede. Wat was ik blij, wat was ik er klaar mee. Haal dat kind eruit en snel graag.
Nog even wachten op de OK en dan zou het gaan gebeuren. Wat een genot die ruggeprik ( als je bij je volle bewustzijn moet kiezen om wel of niet zo'n ding te krijgen zal het vast anders voelen, maar ik was er zooooo blij mee) Weg pijn....

En dan is het eigenlijk alleen maar gezellig, daar op de OK. Een arts met droge humor, een oude bekende op de Ok en wij blij dat we eindelijk ons mannetje krijgen.
Om 19.23 werd Owen geboren. En meteen vanaf dat moment keek hij heel helder in het rond en bleef dat de eerste anderhalf uur doen. Geweldig!!!
En nu ben je alweer 4 jaar verder en is dat kleine roze wurmpje uitgegroeid tot een klein blond opdondertje.
Over het algemeen met veel bravoure en oh zo ondeugend. Hij straalt het echt uit.
Op andere momenten dat hele kleine lieve mannetje met zijn beertjes en speentje. In nieuwe situaties nog een heel klein verlegen mannetje die het liefst bij mama op schoot kruipt om er vervolgens niet meer vanaf te komen.
Maar als ie eenmaal los is, dan is ie ook goed los. We hebben het soms te verduren met meneer.
En dan ben je 4 en moet je naar school.
Eerst een paar keer proefdraaien. Met je rugzak met broodtrommeltje en bekertje melk aan mama's hand de klas in. Oh wat is dat eng. Allemaal nieuwe gezichten, een nieuwe omgeving en vreemde mensen die tegen je praten.
Het liefst wil je meteen rechtsomkeert maken...weer veilig naar huis.
Dikke tranen en drama als mama vertrekt. Als ik je dan huilend achter moet laten doet dat zeer, maar ik weet dat het zo ook weer over is. Als je dan weer opgehaald wordt van school vertel je dat het hardstikke leuk was. Elke keer ging het steeds weer een beetje makkelijker.
Vandaag ga je dan echt naar school, met een tas vol traktaties voor je klasgenootjes. En bij het afscheid nemen hoef je voor het eerst niet te huilen.
Een nieuw tijdperk is aangebroken.
Kleine jongetjes worden groot.

Roosje

Terwijl ik in de keuken brood aan het smeren was zaten Owen en Zara samen in hun boekenkast te rommelen.
Ik hoorde dat Owen het over Roosje had en dat zara zachtjes moest aaien. Maar even gaan kijken dan, want poesjes en hele kleine kindjes gaan niet altijd goed samen. Straks heeft ze er geen zin in en krabt ze Zaartje.
Ik kom kijken en zie Roosje voor de boekenkast liggen. Ze slaapt zegt Owen.
Ik zie het al, zo stil ligt ze echt niet te slapen als er twee van die koters aan je zitten te plukken.

Roosje is niet meer.....

Ik zet Zara in de box en zet Owen op schoot en vertel hem wat er gebeurd is. Roosje is dood en is in de poezenhemel. Roosje is heel oud geworden en is in slaap gevallen en wordt nooit meer wakker.

Hij huilt, snapt dat Roosje nooit meer terug komt, en vraagt twee tellen later of de tv aan mag.

Samen zoeken we een mooi dekentje uit en rollen haar er in. Vanmiddag als papa thuiskomt gaan we haar samen begraven, in de tuin naast Tijger.

En dan heb je een mannetje dat zich afvraagt hoe dat nou kan. Roosje is in de poezenhemel en we gaan haar begraven. De hemel is toch niet in de grond? Leg dat maar eens uit. Dan wordt het wel heel ingewikkeld.

Nog even wachten

Vanmiddag mocht Owen even op de scooter van de buurman zitten.

Da's nou echt stoer he zo'n ding! Maar je moet toch echt even een paar jaartjes wachten voor je er zelf een mag berijden.
Hebben we meteen nog even de tijd om te sparen voor zo'n ding. Papa kennende krijgt ie er een voor zijn 16e verjaardag. Die vindt dat soort dingen namelijk helemaal geweldig.
Voor Owen's geboorte had ie al een afstandbestuurbare Hummer gekocht.
...Ik: Zou je dat nou wel doen Ed? Daar heeft ie de eerste jaren nog niks aan.
...Ed: Ach da's toch leuk joh!
Toen Owen anderhalf was kreeg hij met kerst een Jeep op accu waar hij zelf in kon rijden. Wel op afstandbesturing, want dat kind had natuurlijk nog geen benul hoe hij zo'n ding moest besturen.
En papa blijft een zwak houden voor alles wat op afstand bestuurbaar is. Leuk voor hem toch!! Jaja leuk voor papa.....
Nu heeft ie weer wat nieuws. De oudste van vrienden van ons heeft een elektrische trike. Cool dat ding kan wel 30 km!! Owen racet er zo op weg en papa...die vind het allemaal geweldig!!!
Persoonlijk zie ik meer in een skelter voor zijn 4e verjaardag.
En die scooter?  Die moet nog maar een paar jaar wachten!

Naar school

En dan....ben je bijna 4 en ben je echt aan school toe. Hoezo?
Vervelend, opstandig, geen vriendjes meer die overdag thuis zijn. School en alles wat er mee te maken heeft rete interessant vinden. Fantaseren over naar school gaan.
De uitnodiging om proef te komen draaien is in de bus gevallen!! Joehoe. 26 april gaat het gebeuren.
Owen gaat naar school.
Zijn kapstok met naam is al gereed. Ze zijn er klaar voor daar. En wij ook!!

Dagje strand

Vandaag hebben we weer eens een bezoekje gebracht aan vrienden. Het was schitterend weer en dus hebben we lekker een strandwandeling gemaakt. Het strand ligt hier tenslotte niet in de buurt en daar maar 15 minuutjes rijden.
Owen vond het een groot feest. Lekker rennen met de hondjes. Met je blote voeten in het zand...schoenen en sokken moesten meteen uit. Hopelijk ligt hij morgen niet ziek in bed.
Tegen de golven aan rennen. Heerlijk vond ie het!!!

Spike en zijn vriendje Bobby trouwens ook hoor....Die waren beiden helemaal uitgeteld na al dat geren met de bal.

Zara vond de wind wat minder (getuige de traantjes op haar wangen) Verder vond ze het ook wel leuk.

Al met al een leuk en gezellig dagje. Jammer dat ze zo ver weg wonen. Jammer dat het strand hier niet om de hoek ligt.

Afscheid

Afscheid nemen....
Je hele leven lang blijf je afscheid nemen. Van de juf, vriendjes, vriendinnetjes. Noem maar op.
Dat is niet altijd even leuk, maar het hoort er nou eenmaal bij.
Zo ook moest Owen afscheid nemen van zijn juf op het kinderdagverblijf.
Toch wel zijn favoriete juf. Ook wel logisch, dat was de juf die hij het langst kent.
Om de juf toch nog een aandenken mee te geven van alle kindjes werd er gevraagd iets leuks voor haar te maken zodat ze dat aan haar konden aanbieden.
Tsja wat moet je dan maken. Een tekening? Hmmm ook dertien in een dozijn.
Tijdens het strijken schoot het me ineens te binnen.
Owen is gek op voetbal en heeft voetbalshirtjes van veel clubs. Juf heeft ook wat met voetbal. Een voetballer als vriend.
Dus dat zou het worden. Met Owen's shirtjes en het fototoestel zijn we aan de slag gegaan.
Owen poserend als een volleerd model en ik achter de camera.
Dit is het resultaat..






Juf was er erg blij mee! Nou daar doen we het voor toch!

Kinderwijsheden

Owen heeft afgelopen weekend bij opa en oma geslapen. Eigenlijk zou hij maar een nachtje blijven, maar het beviel hem zo goed( opa in het logeerbed en Owen bij oma) dat hij nog een nachtje wilde blijven.

Toen oma zich 's morgens aan het aankleden was onder het toeziend oog van Owen en de bh achterstevoren aandeed en aan de voorkant vastmaakte dacht Owen das niet goed en zei "Oma daar zitten geen tietjes hoor!"

Gisteravond was hij helemaal uitgeput van zijn weekendje logeren dat hij doodmoe in slaap viel.

Toen wij later naar bed gingen bleek hij in bed geplast te hebben (ongelukje....kan gebeuren)

Dikke tranen natuurlijk en hardstikke koud van die natte broek. Wassen en schone broek aan en weer in bed gelegd. Kotst hij na een hoestbui het hele bed inclusief zichzelf onder. Bed verschoond en weer een schone pyama aan.

Doordat hij vannacht niet veel geslapen heeft door het hoesten was hij nog zo moe dat hij tot half 11 geslapen heeft.

En vandaag? Nou een beetje ziekjes. Niet willen eten en hangerig, spugen en vanaf de wc roepen...."mama ik heb poep geplast"

Ik heb hem maar lekker op de bank geinstalleerd met zijn dekbedje.