Op vrijdagavond mag Owen meestal opblijven. Vind ie zo gezellig, samen met papa een toastje filet americain eten (is ie dol op!)
Tegen half 10 was zijn batterijtje op. Normaal gaat ie dan door naar bed, maar nu lag hij zo lekker tegen papa aan met en dekentje over hem heen dat we hem hebben laten liggen. Toen we naar bed gingen heb ik hem naar bed gebracht. Boven deed hij zijn ogen open en vroeg ik hem of hij nog moest plassen. Nee mompelde hij en sliep verder. Toe ik hem in bed wilde leggen begon hij te huilen en te roepen om mama.
Hij was aan het dromen en ik kon hem met geen mogelijkheid wakker krijgen. Hij was wild in het rond aan het slaan en aan het roepen om mama.
Ik heb hem op schoot genomen om hem te kalmeren, wat niet echt lukte.
Opeens werd het warm op mijn schoot. Ik zeg tegen hem, wat doe je nou..zit je over mama heen te plassen. Ineens schrikt hij wakker.....
Terwijl ik zijn natte broek uitrek en schoon spul pak en een washand staat hij rechtop tegen zijn bed aan te slapen. Schone billen, in bed en slapen.
De volgende dag vroeg Ed aan hem of hij over mama heen had geplast. Neeeeee zegt ie.....hij wist het echt niet meer.
Grappig hoor, dat ze zo vast slapen dat ze zich dat niet eens meer herinneren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten