Samen hebben we het vogeltje gevangen en hem in een hokje gedaan. Toen de dierenambulance gebeld.(Ja? Bel je die daarvoor? JA! Dat doe ik) Het advies was als het vogeltje er niet ziek uitziet hem terugzetten waar hij gevonden was. Nou bij ons in de tuin dus. Hmm niet zo'n goed idee.
Na enig onderzoek hebben we bedacht dat hij weleens uit de tuin van de achterburen kon komen. Inmiddels waren zo'n beetje alle kids uit de straat al verzameld en vonden het reuze interessant zo'n vogeltje. Doet er eentje dat hokje iets te ver los en hup vogeltje eruit.
Hmmm lekker hapje dacht Spike en hapt naar 'm. Ik boos op Spike en Owen helemaal in tranen dat Spike het vogeltje wou bijten. Paniek alom. Het vogeltje helemaal stijf van de stress uit de kaken van Spike gered en toen naar de achterburen waar hij waarschijnlijk uit zijn nestje was gevallen. Is er natuurlijk weer niemand thuis en bij de buren ook niet. Ik zat dus nog steeds met dat vogeltje. Uiteindelijk is er een buurjongen over de schutting geklommen en heeft het beestje in de bosjes bij de achterburen gezet.
Zo'n klein vogeltje die in zijn jonge leventje nu al de hele buurt in rep en roer heeft gekregen.
Owen was er vanavond nog zwaar van onder de indruk. Hij bleef maar vragen naar het vogeltje. Of hij nu dood was want Spike had m gebeten.
Ik heb hem maar verteld dat het vogeltje nu weer bij zijn mama is en hem lekkere pieren aan het voeren is. Dat andere scenario dat mogelijk is vertellen we hem maar niet.
Het kind zou er een trauma aan overhouden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten